Chillen in Puerto Viejo

6 maart nam ik halverwege de middag de bus naar Puerto Viejo. De snacks waren ingekocht, de Netflix afleveringen en podcasts waren gedownload, dus ik was klaar voor weer een busrit van een paar uur. Op de website van het busbedrijf stond dat het ongeveer 4,5 uur zou duren, maar dit bleek een behoorlijke teleurstelling. In Costa Rica zijn er geen rechte snelwegen, maar alleen autowegen waar je maximaal 60 kilometer per uur mag rijden. Als er dan ook nog file is of er is een ongeluk gebeurd, dan kun je rustig een uur bij de reistijd optellen. Uiteindelijk deed ik er dus bijna 6 uur over om in Puerto Viejo aan te komen, waar Lisa al een hele tijd op mij aan het wachten was bij het hostel.

In het hostel werd ik ontzettend aardig ontvangen door Abdul uit Marokko en Chelo uit Spanje. Het hostel was toen net een week open, dus alles was nog super nieuw en modern, maar toch waren er al aardig wat gasten. Lisa had al wat boodschappen gedaan, dus kon ik nog even wat eten voor het al tijd was om naar bed te gaan.

De volgende dag begonnen we goed met een heerlijk ontbijt bij Bread & Chocolate. Met zo'n naam alleen al kun je niet fout gaan natuurlijk, maar het ontbijt was ook echt zo lekker. We hadden allebei vers fruit en toast met avocado en ei. Daarna zijn we even door het dorpje gelopen, wat super klein is. Binnen tien minuten kun je van het ene eind van het dorp naar het andere eind lopen. Ondanks de grootte van het dorp is de sfeer geweldig. Hier vindt je die echte Caribische levensstijl, met palmbomen langs de kant van de zandweggetjes, iedereen in zomerse kleding en een mañana mañana houding. Het is behoorlijk toeristisch, dus je hoort regelmatig Duits en Engels, maar de Tico's weten dit dorp net zo goed te vinden voor de reggae en surfers vibes.

Na het ontbijt en de wandeling was het weer tijd om te chillen, dus de hangmatten bij het hostel waren onze volgende bestemming. Na een paar uurtjes in de hangmat, was het weer tijd voor lunch, dus liepen Lisa, een Duitse jongen die we in het hostel hadden leren kennen, en ik weer richting het "centrum" van het dorp. Hier bestelde ik vis taco's die ook weer goddelijk waren.

Na de lunch werd mijn Nederlandse hart heel gelukkig, want aan de overkant van de straat zat een fietsverhuur bedrijf, waar we voor twee dagen fietsen huurden. Sowieso zag je in het dorp heel veel fietsen, dus voelde ik me gelijk al helemaal thuis. Met de fietsen besloten we richting Manzanillo te fietsen. Tijdens de tocht was ik zo gelukkig, want hoe vaak kun je nou langs de kust, dwars door de jungle fietsen in je short en je topje, op weg naar het strand?! Onderweg besloten we, omdat het al behoorlijk laat was, om eerder ergens bij een strand te stoppen en daar te gaan zwemmen, en de dag erna naar Manzanillo te fietsen. Playa Punta Uva werd dus onze eindbestemming voor deze dag, waar we onze fietsen tegen een boom aan parkeerden en een rustige plek opzochten. De golven waren echter behoorlijk hoog en ruig, dus rustig dobberen zat er niet in deze keer. Langzaam betrok de lucht ook, en we wilden voor het donker terug zijn want blijkbaar waren lantaarnpalen geen prioriteit bij de aanleg van wegen en een lamp op de fiets was blijkbaar ook niet noodzakelijk.

Terug in Puerto Viejo kookten we een simpele pasta, want 's avonds wilden we nog uitgaan. Rond een uur of half elf liepen Lisa en ik dus weer richting de hoofdstraat, waar we direct bij een bar uitkwamen; Hot Rocks. Hier stonden mensen zelfs vanaf de straat te kijken naar wat er gaande was binnen in de bar (zonder muren). Binnen werd namelijk live muziek gespeeld en dansles gegeven op het podium. De sfeer hier leek zo gezellig dat we besloten om hier een cocktail te halen en gewoon te gaan kijken naar alles wat er op het podium gebeurde. Nadat we de schommels die midden in de bar hingen gepasseerd waren, kwamen uit bij de bar. Hier raakten we aan de praat met een Amerikaanse gast, die uiteindelijk vond dat hij te lang op zijn drankje moest wachten. Toen hij net weg was, was zijn drankje natuurlijk klaar, dus nam ik zijn drankje, terwijl Lisa een surprise cocktail van de barman kreeg. Terwijl we aan een van de lange tafels zaten, kwam hij nog even langs om me uit te nodigen voor een bordspellen-avond met andere expats. Hij woonde namelijk, super toevallig, in precies dezelfde wijk in San Jose als wij. Zo grappig hoe klein de wereld kan zijn, en ook hoe makkelijk het is om nieuwe mensen te leren kennen op de meest onverwachte plekken. Terwijl we even later nog aan onze cocktails zaten, werden we gevraagd om te dansen door een oudere Tico. Ik zag mezelf al over mijn eigen voeten struikelen, maar Lisa zei al dagen dat ze zo graag een keer salsa wilde dansen. Hier was dus haar kans, en uiteindelijk vond ze het super leuk. Na deze bar gingen we nog even naar een bar waarvan we wisten dat daar die avond een feestje zou zijn, maar hier werd muziek gedraaid waar je onmogelijk op kon dansen, dus bleven we niet heel lang.

De volgende dag stonden we op tijd op om weer een heerlijk ontbijt te eten bij Bread & Chocolate. Deze keer had ik Caribische pannenkoeken met banaan en een fruit salade. Na deze goede start van de dag waren klaar voor weer een fietstocht, vandaag dus wel naar Manzanillo. De tocht was 12 kilometer en van te voren zei Abdul dat dit super makkelijk was, net zoals in Nederland. Dit bleek toch niet helemaal waar, het was aan het eind nog behoorlijk heuvelachtig en met fietsen zonder versnellingen was dit een aardige uitdaging. Na ongeveer een uur fietsen kwamen we uiteindelijk aan in Manzanillo, waar we helemaal doorfietsten tot het einde. Hier parkeerden we weer onze fietsen tegen een boom, naast de ingang van een mini nationaal park. Deze keer was er geen toegangsprijs speciaal voor toeristen, we hoefden alleen een donatie te geven. Na een een klein stukje lopen dwars door de jungle, met aan onze linkerkant de ruige zee, bereikten we een uitkijkpunt over de zee met in de branding een hele grote rots.

Nadat we uitgebreid hadden genoten van het uitzicht, besloten we een stukje terug op het strand te gaan liggen. De zee was hier ook heel ruig, maar in de branding waren precies twee kuilen waar we perfect in konden liggen zonder gevaar voor verdrinking. Helaas begon het nog geen kwartier later keihard te regenen, waardoor we ook niet meer konden opdrogen van de zee. Onze kleding werd dus van twee kanten zeiknat, zowel van de nog natte bikini als van de stortbui. Met mijn handdoek over mijn tas zodat mijn camera niet nat zou worden vluchtten we naar een hutje om te schuilen, maar het bleef maar regenen. Toen het uiteindelijk iets droger werd, zijn we snel naar restaurant een paar honderd meter verderop gelopen om te lunchen en op te warmen. Opwarmen lukte helaas niet want ook dit restaurant had niet echt muren/ramen en de wind was nogal koud. De elektriciteit viel ook de helft van de tijd uit, waardoor het lang de vraag bleef of we onze drankjes wel zouden krijgen.

Na de lunch liepen we weer terug naar onze fietsen om terug te rijden naar Puerto Viejo. We hadden het super koud en het weer was toch te slecht om nog op het strand te gaan liggen of de zee in te gaan. Toen ik net mijn fiets van het slot had, begon het weer ontzettend hard te regenen dus moesten we weer schuilen. Gelukkig duurde deze bui niet zo lang, dus baden we tot de weergoden dat het droog zou blijven tijdens onze fietstocht en waagden we het erop. Onze gebeden werden gehoord, want het bleef droog, en door het fietsen werden we vanzelf weer warm. We hadden zelfs een perfecte timing, want toen we direct na aankomst in het hostel onder de douche stonden, begon het weer te gieten.

Nadat we weer opgefrist waren en even hadden uitgerust, gingen we op souvenir jacht. Puerto Viejo heeft heel veel boetiekjes waar handgemaakte dingen worden verkocht. Al deze producten zijn ontworpen door lokale artiesten, en daarom vragen ze er belachelijk veel geld voor. Gelukkig waren er ook winkeltjes met minder dure souvenirs waar ik een sarong/strandlaken kocht, want de Decathlon sneldrogende handdoekjes die ik mee had waren nét iets te klein en al het zand blijft eraan plakken. Langs het strand stonden ook allerlei sieraden kraampjes waar ik een ring kocht die lijkt op gevlochten golven. Na de redelijk succesvolle souvenir jacht, besloten we fancy te gaan eten bij een restaurant aan zee. Het was super toeristisch maar overal hingen fairy lights, ze draaiden leuke muziek en de sangría die ik bestelde was enorm. Perfect dus.

Voor de maandag hadden we eerst een bezoek aan Nationaal Park Cahuita gepland, maar uiteindelijk besloten we dat we te weinig tijd zouden hebben hiervoor. In de plaats van vroeg opstaan en wandelen door de jungle, sliepen we uit en childen we nog wat in de hangmat. We moesten ook nog een laatste paar dingetjes doen, voor onze bussen alweer zouden vertrekken. Na weer een uitgebreid en heerlijk ontbijt checkten we dus uit bij ons hostel, om snel met onze koffers richting het busstation te gaan. Zelfs na een chille ochtend moesten we ons nog haasten, dus het was maar goed dat we niet naar dat nationale park waren gegaan. Tijdens het kopen van mijn kaartje voor de bus zei de man dat er alleen nog plek was als ik wilde staan, wat ik niet echt zag zitten (pun unintended), maar ik wilde per se de bus van 1 uur omdat ik niet te laat 's avonds in San Jose wilde aankomen. Gelukkig bleek uiteindelijk dat er toch genoeg plekken overbleven, dus kon ik alsnog zitten tijdens de 4,5 uur durende rit terug.