Oeps, deze blog is heel erg te laat, maar het leek me toch leuk om hem alsnog te schrijven, vooral omdat het een reis was in een periode/crisis die we hopelijk nooit meer mee gaan maken. Over een heleboel jaar kan ik dit dan vanuit mijn hangmat ergens in een tropisch land weer terug lezen en denken aan deze gekke tijd.
Heel lang had ik de motivatie niet om te schrijven over reizen, omdat ik door mijn studie al elke dag schrijf en lees over reizen, maar ook omdat ik heel erg last heb van reisheimwee. Maar! Deze week had ik een gastcollege van een reisfotograaf en nu ben ik weer helemaal geïnspireerd, dus hier ben ik weer, terug van weg geweest!
Na heel lang twijfelen en alles op het allerlaatste moment te hebben geboekt met heel soepele annuleringsvoorwaarden, ging ik aan het einde van afgelopen zomer dus toch een kort weekje naar het buitenland. Nu lijkt dat natuurlijk weer als iets totaal onmogelijks, maar gelukkig kon het vorige zomer toch. Ondanks dat ik in het begin van 2020 nog voor langere tijd in het buitenland was geweest, was een korte vakantie toch een erg welkome afleiding na de eerste lockdown en een heel fijne tegenhanger van de vele dagen thuis binnen zitten.
27 augustus stapte ik dus samen met Nynke op het vliegtuig richting Milaan. We waren beide best zenuwachtig en vooral benieuwd hoe het zou zijn om te vliegen tijdens deze COVID-19 crisis, vooral omdat we mondkapjes op moesten en we dat toen nog helemaal niet gewend waren in Nederland. Uiteindelijk viel het ontzettend mee en was het allemaal heel goed geregeld. Ik ben zelfs nog nooit zo snel door de douane gegaan, heerlijk! Het enige dat ik jammer vond was het feit dat iedereen toch collectief opstond zodra we landden, ondanks dat er werd omgeroepen dat we per rij het vliegtuig moesten verlaten en je pas op mocht staan zodra de rij voor je uit het vliegtuig was.
Na aankomst hebben we onze huurauto opgehaald en zijn we naar onze AirBnB gereden in Lecco, een stadje aan de rechterpunt van het Comomeer. De AirBnB was super ruim, we konden onze auto parkeren in de privégarage en we hoefden alleen maar de straat uit te lopen om bij de boulevard langs het Comomeer uit te komen. We hadden al gezien dat het helaas niet zulk lekker weer zou worden, maar de eerste avond hadden we geluk dus namen we het er goed van.
Rond zonsondergang liepen we richting het meer waar we direct werden getrakteerd op prachtige roze wolken tussen de bergen die het meer omringen. Zo fijn om je vakantie zo te beginnen. Na een langzame wandeling, met vele onderbrekingen om foto's te maken, kwamen we uit in het centrum van Lecco. Dit is echt een heel schattig stadje, echt Italiaans en nog niet zo ontdekt door de toeristen (tenminste niet toen wij er waren). Na een rondje door het centrum vroeg ik in mijn beste Italiaans bij, hoe kan het ook anders, een pizzarestaurant om een tafeltje. Hier aten we heerlijke pizza en dronken we prosecco om de vakantie in te luiden. Daarna was het natuurlijk tijd voor echte Italiaanse gelato, dus besloten we in de rij te gaan staan tussen de Italianen. Dit stelde niet teleur, zo veel smaken en zo intens! Op de prachtige weg terug naar onze AirBnB had ik in mijn ene hand een doos met overgebleven pizza en in mijn andere hand ijs; een gelukkiger meisje was er op dat moment niet in de wereld.
De volgende dag was het weer al omgeslagen, dus hebben we vooral gechilled bij de AirBnB. Tussendoor vonden we nog een droog moment waarop we snel naar het centrum zijn gegaan voor, you guessed it, cappuccino en meer ijs. Oh, en tussen het eten en drinken door hebben we ook nog even Lecco verder verkend. Ik vind Lecco echt een aanrader, klein en knus zodat je snel de weg weet en je er thuis voelt maar ook heel levendig met veel jeugd en gezellige mensen op straat. Het is vergeleken met Bellagio en Como ook een stuk rustiger qua toeristen en dus wat goedkoper.
Omdat we geen zin hadden in nog een dag binnen zitten in onze AirBnB, besloten we spontaan om voor onze derde dag een cursus pasta maken te boeken via AirBnB Experiences. Na een prachtige route langs het meer kwamen we uit bij het huis van Anna Maria, waar we samen met twee koppels uit België en Duitsland leerden hoe je van scratch af aan pasta kunt maken. Anna Maria vertelde ons van alles over verschillende soorten pasta, liet ons verse groenten uit haar tuin plukken, en onder haar begeleiding maakten we gnocchi, farfalle, penne, tagliatelle, en zelfs ravioli en tortellini, in allerlei kleuren. Na al ons harde werk konden we onze eigen gemaakte pasta's opeten op de veranda met uitzicht op het meer, geserveerd met een heerlijke witte wijn (voor degenen die niet hoefden te rijden). Wat een heerlijke dag was dit! Pasta maken was zo leuk om te leren, en Anna Maria was ontzettend gepassioneerd en een geweldige lerares (ze heeft ook een eigen restaurant in Milaan dus dat kan ook niet anders). En eigenlijk het beste van de hele middag; golden retriever Sally die ons gezelschap en mentale ondersteuning bood. En als prullenbak diende ;-).
Na deze al zeer geslaagde ochtend en middag besloten we nog een stukje verder te rijden naar Varenna, aangezien het toch redelijk droog was. Varenna is super schattig en kleurrijk, en wordt bestempeld als één van de nog echt authentieke dorpjes in Italië. De gebouwen waren inderdaad nog echt Italiaans, maar het was ook al wel redelijk ingericht op het toerisme. Dat deed echter niet af aan de schoonheid van het stadje! Het was wel zo klein dat we na een uurtje al uitgekeken waren en op een terrasje neerploften. Gelukkig was dat terras overdekt, want precies toen begon het toch te regenen, dus zijn we na onze cappuccino snel terug naar de auto gegaan, en reden we moe maar voldaan weer richting Lecco.
De volgende dag stond Bellagio op de planning. Een van de bekendste foto's van het Comomeer is gemaakt in Bellagio, vandaar dat het er, zelfs in corona-tijd, best druk was. Maar voordat we konden genieten van de smalle straatjes van Bellagio moesten we eerst de smalle bergweggetjes langs het meer trotseren. Ik reed en ik moet zeggen dat het, naast dat het een hele mooie weg was, ook een hele spannende weg was. De weg kronkelde langs de bergen met hele scherpe bochten die de Italianen, zelfverzekerd dat ze zijn, af en toe redelijk wijd namen. Maar ik heb ons veilig naar onze bestemming weten te loodsen (schouderklopje voor mezelf). In het centrum was het af en toe wat druk, maar met een goede reden; Bellagio is echt prachtig. De huisjes zijn geschilderd in alle warme kleuren die je voorstelt bij Italië en het ligt tegen een berg aan dus je hebt een geweldig uitzicht op het meer. Na heel veel stappen door Bellagio, zetten we er 's avonds nog wat meer van onze AirBnB naar het centrum van Lecco voor kip fajitas en een piña colada op het terras.
Met slechts een paar dagen aan het Comomeer wilden we geen dag "verspillen", dus 31 augustus stond er weer een dagtripje in de agenda, deze keer naar Como, waar het meer naar vernoemd is (of andersom?). Na een goede cappuccino, first things first, liepen we vanaf de boulevard naar Villa Olmo, een van de villa's waar het Comomeer bekend om staat. Helaas konden we niet naar binnen, maar de buitenkant en tuinen waren ook al heel indrukwekkend. Na een wandeling door het centrum van Como en een goede lunch gingen we op aanraden van de ober met de kabelbaan de berg op naar Brunate. Hier boven heb je een prachtig uitzicht over het meer. Van dit uitzicht hebben we welgeteld 10 minuten kunnen genieten want, ondanks de goede voorspellingen, begon het te stortregenen. Met nog een wandeling tegoed zijn we dus maar terug gegaan naar de kabelbaan, om daarna weer richting de auto te lopen.
De volgende dag had ik een college. Ja, je leest het goed. Mijn master (Tourism & Culture ironisch genoeg) begon ik terwijl ik nog op vakantie was. Door corona zijn al mijn colleges online, dus had ik besloten dat ik dat ene college wel in Italië kon volgen. Zo keek ik dus het eerste college van mijn master via mijn telefoon in plaats van vanuit de collegebanken. Je maakt wat mee in deze tijden ;-).
Het voordeel was wel dat ik na dit college direct mijn spullen kon pakken om weer richting Milaan te rijden voor twee nachten. In Milaan leverden we onze huurauto alvast weer in, om vervolgens met de trein vanaf het vliegveld naar het centrum te gaan. Onze volgende AirBnB zat gelukkig om de hoek van het station, dus dat scheelde. Deze AirBnB was zó mooi! Door de pandemie hadden we met heel veel korting een AirBnB Plus kunnen boeken, dus de kamer was ontzettend luxe. Helaas konden we er maar twee nachten blijven, en waren we er het grootste gedeelte van de tijd ook überhaupt niet. Maar we hebben wel lekker luxe geslapen, haha. Na even bij te zijn gekomen zijn we gaan zitten op een terrasje voor pasta, wijn, koffie en tiramisu. Mijn avond was compleet.
De volgende dag was onze enige volle dag in Milaan dus hebben we flink wat stappen gezet (dat mocht ook wel met al die pasta en dat ijs, maar dat terzijde). Na een korte stop voor de Duomo, waar het toch best druk was, hebben we genoten van een heerlijke brunch op een terras. Nu ik er over nadenk hebben we eigenlijk vooral veel op terrasjes gezeten, and I regret nothing. Na een (lange) wandeling door het centrum van Milaan zijn we namelijk terecht gekomen bij een mozzarella rooftop bar (!!!) met uitzicht op de Duomo (!!!). Hemels. Perfectie. Hierna zijn we doorgelopen naar het Notting Hill van Milaan, de super vrolijke felgekleurde huisjes aan Via Lincoln. Deze lange maar heerlijke dag sloten we af met gnocchi en wijn in een glazen kubus restaurant midden op de stoep. De volgende ochtend stonden we weer vroeg op en begon onze reis terug naar Nederland, niet wetende dat dit voorlopig onze laatste vakantie in een lange tijd zal moeten zijn.
